Mówić czy nie o SM w pracy

Ponieważ stwardnienie rozsiane to choroba ludzi młodych (najczęściej diagnozowana jest między 20 a 40 r.ż.), wielu z nich zaczyna chorować będąc dopiero na początku swojej drogi zawodowej. Pojawia się wtedy wiele pytań i wątpliwości: Czy informować o swojej diagnozie w miejscu zatrudnienia? Jak choroba będzie wpływać na funkcjonowanie w pracy i wykonywanie codziennych obowiązków zawodowych? Czy rezygnować z pracy?

Wiele osób decyduje się porzucić pracę po wystąpieniu pierwszych rzutów, inni pracują jeszcze wiele lat a o SM informują dopiero po pojawieniu się widocznych objawów. Należy mieć świadomość, że leczenie immunomodulujące (m.in. opóźniające postęp niepełnosprawności, zmniejszające ilość rzutów), zapisy prawne (chroniące osoby chore na rynku pracy, przeciwdziałające np. dyskryminacji) czy np. Internet, który umożliwia pracę z domu, mogą pomóc osobie z SM pracować tak długo, jak tego potrzebuje. Diagnoza SM nie musi oznaczać, że osoba z SM zmuszona jest odejść z rynku pracy. Badanie z 2016 roku, przeprowadzone przez Dom Badawczy Maison w ramach kampanii "SM-Walcz o siebie", w którym udział wzięło 396 osób z SM, pokazało, że ponad połowa uczestników pracowała, a były to osoby zarówno nieposiadające jak i posiadające orzeczenie o niepełnosprawności.

Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że po diagnozie SM przed osobą chorą kilka kwestii, które będą wymagały od niej podjęcia działań. Jedną z nich jest mówienie o swojej chorobie w miejscu pracy?

Na to pytanie nie ma jednak jednej, właściwej odpowiedzi, a każda decyzja wymaga dokładnego przemyślenia, ponieważ będzie miała wpływ na  dalsze życie zawodowe. Należy zadać sobie zatem pytanie: „Czy powinienem/powinnam powiedzieć?” i rozważyć wszystkie za i przeciw.

Jakie argumenty mogą sprzyjać a jakie powstrzymywać przed wyznaniem diagnozy w miejscu pracy?
Argumentów za tym, aby powiedzieć o swojej diagnozie w miejscu pracy jest wiele. Posiadanie sekretu w postaci choroby przewlekłej może bowiem utrudniać relacje z osobami z pracy. Bez zakomunikowania im swojego stanu zdrowia mogą pojawić się trudności, aby współpracownicy zrozumieli to, jaki wpływ ma choroby na codzienne funkcjonowanie osoby z SM. Szczera rozmowa z pracodawcą może zaowocować wprowadzeniem udogodnień w miejscu pracy, które umożliwią osobie z SM wykonywanie obowiązków zawodowych mimo choroby (np. lepsze oświetlenie, elastyczny tryb pracy, który pozwoli na branie dni wolnych, aby przyjąć lekarstwo lub wtedy, gdy pojawi się rzut). Poinformowanie o chorobie może być dla osoby z SM okazją, aby przedstawić zarówno fakty dotyczące SM, jak i jej perspektywę choroby. Oczywiście, ujawnienie swojej choroby może prowadzić do negatywnych następstw – niezrozumienia, uprzedzeń, braku akceptacji, czasem braku awansu, a nawet zwolnienia.

Jeśli osoba z SM zdecyduje się podzielić informacją o swojej chorobie w miejscu pracy, powinna przemyśleć komu o niej powiedzieć: czy  wszystkim czy tylko przełożonemu? Należy rozważyć wszystkie za i przeciw i uwzględnić czynniki, które mogą wpłynąć na to, jak informacja o SM zostanie odebrana. Należy też zastanowić się, czy powiedzieć o chorobie współpracownikom. Ułatwić rozmowę z pracodawcą może załączony poniżej "Praca z SM. Poradnik dla pracodawców."

Każda sytuacja jest inna, więc nie ma jednej, dobrej odpowiedzi na pytanie, czy ujawniać swoją diagnozę w miejscu pracy.
Należy dać sobie czas na podjęcie takiej decyzji i dobrze rozważyć wszystkie możliwości.
Planując rozmowę o SM w pracy, możesz skorzystać ze wsparcia psychologów pracujących w Specjalistycznej poradni PTSR, kontaktując się z nimi poprzez Infolinię 22 127 48 50 bądź formularz kontaktowy.