Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze

Osoba chora może skorzystać ze świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych realizowanych w zakładach stacjonarnych i w warunkach domowych. 

Do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego i opiekuńczo–leczniczego może zostać przyjęta osoba, która ze względu na swój stan zdrowia wymaga całodobowych świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych, rehabilitacyjnych oraz kontynuacji leczenia, a nie wymaga hospitalizacji w oddziale szpitalnym.

Osoba taka musi otrzymać w ocenie na skali Barthel 40 punktów lub mniej (ocenia ona radzenie sobie w następujących obszarach: spożywanie posiłków;  przemieszczanie się /z łóżka na krzesło i z powrotem, siadanie; utrzymywanie higieny osobistej; korzystanie z toalety; poruszanie się /po powierzchni płaskich; wchodzenie i schodzenie po schodach; ubieranie się i rozbieranie; kontrolowanie stolce /zwieracza odbytu; kontrolowanie moczu /zwieracza pęcherza moczowego).

Przyjęcie do zakładu opiekuńczego mogą zatem rozważać osoby przewlekle chorych oraz te, które przebyły leczenie szpitalne, a nie wymagają dalszej hospitalizacji w oddziale szpitalnym, które jednak ze względu na stan zdrowia i niesprawność fizyczną są niesamodzielni w samoopiece i samopielęgnacji i wymagają stałej kontroli lekarskiej,  profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitację czy umieszczenia w zakładzie opiekuńczym.

Kontynuacja leczenia, oznacza dalsze postępowanie lecznicze odpowiadające stanowi zdrowia pacjenta, podawanie leków i wykonywanie badań diagnostycznych, niezbędnych w chorobach o charakterze przewlekłym oraz stosowanie wskazań po zakończeniu leczenia w oddziale szpitalnym.

Świadczenia obejmują również: świadczenia psychologa, logopedy, terapię zajęciową, leczenie dietetyczne, edukację zdrowotną polegającą na przygotowaniu świadczeniobiorcy i jego rodziny lub opiekuna do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.

Czas pobytu pacjenta w zakładzie opiekuńczym jest uzależniony od jego stanu zdrowia.

Sposób i tryb kierowania osób do zakładów opiekuńczych oraz zasady ustalania odpłatności za pobyt określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. w sprawie kierowania do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych (Dz. U. z 2012 r. Nr 12, poz. 731).

Osoba przebywająca w zakładzie opiekuńczym ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania. Koszty badań, leków, wyrobów medycznych, środków pomocniczych (np. pieluchomajtki) i produktów leczniczych, zastosowanych w trakcie udzielania świadczeń ponosi zakład, w którym przebywa pacjent. 

Pielęgniarska opieka długoterminowa domowa

Jest to opieka nad przewlekle chorymi przebywającymi w domu, którzy nie wymagają hospitalizacji, a ze względu na istniejące problemy zdrowotne wymagają systematycznej opieki pielęgnacyjnej udzielanej w warunkach domowych.

Do pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej mogą być zakwalifikowane osoby przewlekle chore, które w ocenie skalą Barthel uzyskają od 0 do 40 punktów.

Świadczenia gwarantowane są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, do którego dołącza się kartę oceny świadczeniobiorcy do objęcia pielęgniarską opieką długoterminową domową.

Świadczenia gwarantowane obejmują: świadczenia udzielane przez pielęgniarkę; przygotowanie świadczeniobiorcy i jego rodziny do samoopieki i samopielęgnacji, w tym kształtowanie umiejętności w zakresie radzenia sobie z niesprawnością; świadczenia pielęgnacyjne, zgodnie z procesem pielęgnowania; edukację zdrowotną świadczeniobiorcy oraz członków jego rodziny; pomoc w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych związanych z samodzielnym funkcjonowaniem w środowisku domowym; pomoc w pozyskiwaniu sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego niezbędnego do właściwej pielęgnacji i rehabilitacji pacjenta w domu.

Pielęgniarka wykonuje czynności wynikające ze zleceń lekarskich oraz z ustalonego planu pielęgnacji zgodnie z posiadanymi kompetencjami.

Warunkami objęcia pacjenta pielęgniarską opieką długoterminową domową są: nieobjęcie opieką przez hospicjum domowe; nieobjęcie opieką przez inny zakład opiekuńczy udzielający świadczeń gwarantowanych w warunkach stacjonarnych; nieobjęcie opieką przez zespół długoterminowej opieki domowej dla dorosłych, dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie; niepozostawanie w ostrej fazie choroby psychicznej.

Pielęgniarka jest dostępna dla pacjenta od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:00 do 20:00, w soboty i dni ustawowo wolne od pracy – w medycznie uzasadnionych przypadkach. Liczba wizyt nie może być mniejsza niż 4 wizyty w tygodniu.

W przypadku braku możliwości udzielania świadczeń przez pielęgniarkę opieki długoterminowej domowej, świadczenia mogą być udzielane przez pielęgniarkę POZ, do której pacjent złożył deklarację wyboru.