Pacjenci pytają: Niedawno zostałam zdiagnozowana. Czuję od jakiegoś czasu ogromną złość na cały świat, że coś takiego mnie spotkało. Pod wpływem emocji też ostatnio podejmuję nie przemyślane decyzje.  Jak mam sobie z tym poradzić?

Odpowiadamy: otrzymanie diagnozy stwardnienia rozsianego czasem może być trudnym przeżyciem nie tylko dla osoby chorującej, ale również dla jej bliskich. Niestety, nawet najlepiej przekazana diagnoza może być szokiem.  Pierwsze dni, a czasem i miesiące po diagnozie mogą być bardzo trudne emocjonalnie. W tym czasie warto zwolnić i dać sobie przyzwolenie i przestrzeń na oswojenie się z chorobą. Często podstawową potrzebą w tym okresie jest poszukiwanie wsparcia emocjonalnego.

Złość jest ważną emocją, jeżeli potrafimy ją okazywać nie raniąc siebie i innych. Na tym etapie, ważne nauczyć się być ze złością i jednocześnie nie pozwalać jej rządzić sobą. Czasem złość jest tym doświadczeniem, którego potrzebujemy w tej chwili, może ona nas informować, że jest coś, o co potrzebujemy teraz zadbać, że dzieje się w naszym życiu coś ważnego i potrzebujemy zwolnić i pobyć z tym uczuciem. Złość często jest kojarzona z działaniem pod jej wpływem. Dlatego ważne jest zrozumienie samej emocji jak i oddzielenie impulsu, myśli, uczuć i doznań fizycznych związanych ze złością od wynikających z niej zachowań i działań.

Kiedy doświadczamy złości, zachodzą różne procesy fizjologiczne w naszym organizmie. Może to skutkować utrzymującym się pobudzeniem i powodować większe natężenie złości.

Natomiast tłumienie złości powoduje, że trudno jest zauważyć działania, które robimy pod jej wpływem, np. spożywanie alkoholu i spanie.

Jeżeli złość powoduje, że bardzo cierpimy, warto udać się po wsparcie do specjalisty, np. psychologa albo psychoterapeuty, który pomoże nam wieść takie życie jakie chcemy, pomimo diagnozy i nie poddawać się impulsywnym działaniom pod wpływem emocji.

Specjalistyczna poradnia współfinansowana jest przez PFRON – Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.