Inne rodzaje leczenia

Do leczenia SM, oprócz wymienionych wcześniej leków modyfikujących przebieg choroby można stosować również inne preparaty albo metody terapeutyczne.

Lekiem, który czasem stosuje się u osób z SM jest mitoksantron. Podawany jest we wlewach dożylnych co 3 miesiące, powtarzanych 6 razy. Pacjent przyjmujący mitoksantron powinien być poddawanym regularnym badaniom lekarskim, zwłaszcza kardiologicznym. Mitoksantron może być podawany w przypadku wtórnie postępującej postaci SM lub postać rzutowo-remisyjnej — jako lek drugiej lub trzeciej linii, kiedy leki pierwszej linii okazały się nieskuteczne.

Leki off-label to substancje, które stosuje się w leczeniu SM mimo, że nie zostały one zarejestrowane do terapii właśnie tej jednostki chorobowej. Należą do nich m.in.cyklofosfamid i rytuksymab. 

Autologiczny przeszczep szpiku/komórek macierzystych to metoda, która wciąż budzi zainteresowanie w leczeniu SM. Polega na całkowitej ablacji szpiku (służącą usunięciu wadliwych komórek układu odpornościowego) i przeszczepie hematopetycznych komórek macierzystych osoby chorej. Komórki macierzyste mają za zadanie odbudowę szpiku. Metoda ta poddawana jest wciąż badaniom i choć niektóre osoby obserwują jej skuteczność, to jednak wiąże się ona z ryzykiem dla pacjenta.

Dożylne immunoglobuliny ludzkie (IVIG) mogą być czasem podawane w przypadku rzutów, gdy standardowe metody postępowania nie przynoszą rezultaty. 

Plazmafereza to metoda polegająca polegająca na pobraniu określonej objętości krwi oraz jej rozdzieleniu na osocze i komórki, które następnie zostają zwrócone drogą ponownej infuzji. W SM można rozważyć jej zastosowanie w przypadku ciężkich rzutów albo braku poprawy po wdrożeniu standardowego leczenia kortykosteriodami.